شامگاه دوشنبه، بیست و دوم خردادماه نودوشش؛ این فقط تیم ملی فوتبال ایران نبود که بلیت تهران – مسکو را برای حضور در رقابت‌های جام جهانی 2018 روسیه، از آسمان استادیوم آزادی به چنگ می‌آورد؛ “جامعه” ایران بود که به تورنمنتی دیگربار، صعود می‌کرد؛ همان جامعه‌ای که در این چهار سال، آنقدر قله فتح‌شده در ضمیر داشت که اعتماد به نفس را جایگزین اما و اگرها و ترس و لرزهای همیشگی کند و برخلاف 20 سال پیش – که هرچند صعودش حماسی بود ولی خون به دل همه شد تا به عنوان تیم سی و دوم (آخر) از جهنم ملبورن به سرزمین ایفل و عشاق برویم – سومین تیم راه‌یافته به جام جهانی باشد؛ آنهم دو بازی زودتر، آنهم با اقتدار و آنهم بدون دست به دامن «ای کاش» شدن. اما این تاریخ‌سازی، فقط در مستطیل سبز آزادی رقم نخورد. جامعه ایران چهار سال است به جام جهانی صعود کرده، اما چگونه!
■■■
■ مردم جامعه ایران روزی که برای نخستین بار حسن روحانی اصولگرا را از دنده چپ بلند کردند و تلخ و شیرین گذشته را به کناری نهادند و باور کردند که التیام زخم‌های پیشین، یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد و راه صعب «اصلاح»، با شکیبایی از مسیر «اعتدال» می‌گذرد نه قهر و کینه‌ورزی، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران وقتی باختِ آبرومندانه به آرژانتین را چونان بردی شرافتمندانه باور کردند و همپای منتخب ملت که در پیامش به بازیکنان تیم ملی حاضر در جام جهانی برزیل گفته بود: «سرتان را بالا بگیرید» سرشان را بالا گرفتند و به خیابان‌ها آمدند و پذیرفتند، صعود به قله‌های قهرمانی هم با صلابت توام با صبوری مقدور است، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران وقتی دیپلمات‌هایی جان سخت اما صلح جو را به تبع رای خرداد 92 برگزیدند و راهی سخت‌ترین میز مذاکره سیاسی جهانی کردند تا ثابت کنند، قدرت گفت‌وگویشان با دنیا، کمتر از اراده و توان رزمندگی‌شان در سال‌های دفاع مقدس نیست، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران وقتی پس از به ثمر نشستن برجام و اثبات صلح‌آمیز بودن توان هسته‌ای‌شان به ابرقدرت‌های جهانی، پای کوفتند و پیروزی منطق بر خطابه و موعظه و نزاع را جشن گرفتند، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران وقتی در اسفند 92، مجلسی معقول و معتدل و ملی‌نگر – که عصاره همین جامعه است – را جایگزین مجلسی پرخاشگر و جناحی‌نگر کردند، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران وقتی برای همدردی با کولبران درگذشته در برف، همصدا شدند و برای تشییع پیکر مطهر غواصان شهید، همقدم شدند و برای بدرقه از جان گذشتگان آتش‌نشان در فاجعه پلاسکو هم‌قسم شدند، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران، وقتی آیت‌الله را در اجتماعی خیره‌کننده، روی دست تا همجواری و آرمیدن در کنار یار دیرین به بهشت‌زهرا فرستادند و همزمان که نماد «میانه‌روی» را بدرقه می‌کردند، «میانه‌روی» را برای ادامه مسیر خود، فریاد می‌زدند، به جام جهانی صعود کردند.
■ مردم جامعه ایران، وقتی برای نگهداشتن کی‌روش، حتی بعد از باخت به لبنان و نتیجه ضعیف روبه‌روی ازبکستان و باخت در مرحله حذفی جام ملت‌های آسیا به عراق، صفحه اینستاگرام رئیس‌جمهور را به غوغاکده‌ای برای مطالبه‌های خود بدل کردند و خواستار عدم برکناری‌های خلق‌الساعه و احساسی و سیاسی و بچه‌گانه دوره مهرورزی 8ساله گذشته شدند، به جام جهانی صعود کردند.
■■■
حالا دیگر مردم جامعه ایران «اراده» می‌کنند و «صعود» می‌کنند: وقتی اراده می‌کنند و آنچنان توفانی به راه می‌اندازند تا «نرگس کلباسی»، دختر سرزمین‌شان را با قدرت «دکتر ظریف»شان، از مهلکه وحشیانه مافیاهای کودک‌کُشِ دیارِ هفتاد و دو ملت برهانند و به آغوش وطن بازگردانند. وقتی اراده می‌کنند و با پرچم‌های ایرانِ پروفایلهای‌شان، از «داغداری» برای کشته شدن بیگناهانشان در حمله‌های کور تروریستی، «وحدت» می‌سازند و همه آماده «پوتین به پا کردن» می‌شوند تا دست و پای تروریسم و تروریست، بلرزد. حتی وقتی رقبای قرمز، با هواداران آبی برای باخت سنگین به یک تیم عربی، همدرد می‌شوند؛ آن هم به نام مامِ وطن. و وقتی اراده می‌کنند و 29 اردیبهشت می‌آفرینند.
■■■
حالا صدای اکثریت مردم جامعه ایران، دارد به گوش می‌رسد که: «فرمول پیروزی را نه فقط برای صعود به «جام جهانی» که برای صعود در «جامعه جهانی»، یاد گرفته‌ایم.” و فریاد مهمتر‌شان این است: «این فرمول را از یاد نخواهیم برد.»
منبع :خبر آنلاین
محمدرضا یزدان‌پرست//روزنامه نگاد و مجری تلویزیون